حمل و نقل دریایی:

خطوط کشتیرانی با حمل کالا از طریق راههای آبی سهم عمده ای درجابجایی کالا دارند به  ترتیبی که حمل کالا توسط کشتیرانی بیشترین رقم را در حمل و نقل دریائی به خود اختصاص داده است. بدین ترتیب عمده ترین وسیله حمل و نقل کالا کشتیرانی تجاری یا باربری ازطریق راههای آبی می باشد. و امروزه با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی و توسعه صنعت حمل و نقل خصوصا در حوزه دریائی کشتیهای بزرگ اقیانوس پیما و تانکرهای بزرگ نفتی حوزه عملکردشان را هر چه وسیعتر از گذشته در همه جای این کره خاکی گسترش  داده اند  با گسترش فعالیتهای گوناگون دریایی و افزایش حجم مبادلات بازرگانی بین کشور ها اهمیت حمل و نقل کالا بین کشورها بیش از پیش جلوه گر شده است بطوری که سهم عمده ای از ارزش افزوده بخش حمل و نقل متعلق به فعالیتهای جابجائی از طریق دریاست. امروزه  ناوگانهای قوی تجاری در بازرگانی جهان اثر مثبت و تعیین کننده دارد و می تواند در واردات و صادرات کشورها نقش موثر ایفا نماید تخصص های علمی و دانشگاهی در زمینه های مختلف حمل و نقل گواه دیگری بر اهمیت جابجائی کالا توسط ناوگان حمل و نقل دریائی است.

حمل و نقل ریلی:

حمل ونقل ریلی (راه آهن)
سابقه قانونگذاری و احداث راه آهن در ایران
راه آهن ایران تاریخ بس طولانی دارد. و بواسطه موقعیت جغرافیایی وسیاسی و اقتصادی ایران در دوران گذشته خاک کشورمان از لحاظ مسیر تردد بار و مسافر و حمل ونقل مورد توجه کشورهای قدرتمند جهان و نیز کشورهای همسایه قرار گرفته است. صرف نظر از وقایع سیاسی و تاریخی که بر سر احداث خط راه آهن کشورمان بود آمده است. نهایتاً در سال ۱۸۷۸ میلادی آقای «آلن» نماینده یک شرکت فرانسوی امتیاز احداث خط آهن رشت به تهران را از دولت ایران گرفت. ولی این امتیاز نیز عملی نشده و سرانجام در سال ۱۸۸۸ یک شرکت بلژیکی احداث خط آهن رشت به تهران را آغاز کرد. بعدها کشورهای انگلیس و روسیه نیز در مورد احداث خط آهن های کوتاه برای مقاصد تجاری خود اقدام کردند تا اینکه قرارداد احداث راه آهن جلفا به تبریز بر اساس قراردادی در سال ۱۹۱۳ در تهران بین کشور ایران و بانک «استقراضی روسیه» به امضا رسید. و در خاک ایران بین جلفا و تبریز کشیده شد. همچنین در سال های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ خط آهن زاهدان به میر جاوه نیز توسط هندی ها و انگلیسی ها کشیده شد و به این ترتیب خط آهن سراسری ایران تکمیل گردید.
همچنین در سال ۱۳۰۴ قانون اجازه ساختن خطوط آهن اصلی به تصویب رسید و به موجب آن به دولت اجازه داده شد نسبت به احداث راه آهن در کشور اقدام نماید.
سابقه قانون گذاری راه آهن ایران به مصوبه هایی بر می گردد که در سالهای اولیه تأسیس راه آهن ایران بر حسب نیاز و به صورت مقطعی به تصویب مجلس وقت می رسید و قانون مربوط به حمل ونقل بوسیله راه آهن به سال ۱۳۱۷  بر می گردد که مصوبۀ ۶۷ ماده توسط هیئت وزیران تصویب و نحوه و مراحل و چگونگی حمل و نقل با راه آهن را بیان کرده بود و از اول سال ۱۳۱۸ به مورد اجرا گذاشته شد. و بر اساس همین مصوبة به عنوان قواعد حاکم بر حمل و نقل راه آهن شبکه حمل ونقل ریلی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. و در حال حاضر نیز راه¬آهن جمهوری اسلامی ایران بر اساس مصوبۀ مذکور در مورد حمل ونقل و نیز مطابق قانون تشکیل شرکت سهامی راه آهن جمهوری اسلامی ایران و اساسنامه آن مصوب ۱۳۶۶ اداره می شود.

حمل و نقل بین المللی